ਮਰਜੀਵੜੇ

ਮਰਜੀਵੜਾ ਦਾ ਫ਼ਾਰਮ ਭਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸੇਵਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲ ਕੇ ਅਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਤੈਅ ਕਰਕੇ ਅਪਨੇ ਲਾਗਲੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਇਸ ਕਾਰਜ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲੋਂ ਇਸ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣ ਦੇ ਬਲ ਦੀ ਜਾਚਨਾ ਕਰਨੀ ਹੈ ਜੀ । ਸੰਗਤਾਂ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਮੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਜ ਲਈ ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠ ਕੀਤੇ ਜਾਣ। ਇਹ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਕਾਰਜ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੀਤੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਹੈ । ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਿੰਘਾਂ, ਰਾਗੀ ਸਿੰਘਾਂ, ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦੇ ਸਟੇਜ ਤੇ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਹਰ ਬੁਲਾਰੇ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਰੀ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਅਪੀਲ ਕਰਕੇ ਮਨੋਂ ਤਨੋਂ ਇਹ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ ਜਾਵੇ।

“ਗਰੀਬੀ ਗਦਾ ਹਮਾਰੀ ਖੰਨਾ ਸਗਲ ਰੇਣ ਛਾਰੀ ਇਸ ਆਗੈ ਕੋ ਨ ਟਿਕੇ ਵਿਕਾਰੀ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਰੀ” (ਅੰਗ ੬੨੮) ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਿਤਨੀ ਭੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਹੰਕਾਰ ਵੱਸ ਵਿਕਾਰੀ ਹੋ ਕੇ ਕੁਰਾਹੇ ਪੈ ਜਾਵੇ।ਇਸ ਸਬਦ ਅਨੁਸਾਰ ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਗਦਾ ਅਤੇ ਸਗਲ ਕੀ ਰੇਣੁਕਾ ਦਾ ਖੰਡਾ ਜਿਸ ਗੁਰੂ ਕੇ ਮਰਜੀਵੜੇ ਨੇ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਹੋਵੇ ਭਾਵ ਕਿ ਸਬ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵੇਖ ਸਬ ਕੀ ਰੇਣੁਕਾ ਹੋਣ ਦਾ ਹਥਿਆਰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਸੁਪਰ ਮਰਜੀਵੜੇ ਅੱਗੇ ਵਿਕਾਰੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਟਿਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਪੂਰਨ ਕਮਾਈ ਕਰ,ਅਪਨੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਧਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਇਸ ਹਥਿਆਰ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲੈਣਗੇ।

 ਜੋਗਤਾ :- ਇਹ ਪ੍ਰੇਮ ਪੰਥ ਹਲੇਮੀ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਨੀਂਹਾਂ ਪੱਕੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ । ਧਰਤ ਸੁਹਾਵੀ ਦੇ ਅਸਲ ਕਰਨਧਾਰ ਸੇਵਕ ਜੋ ਕਿ ਜੌੜਿਆਂ, ਲੰਗਰਾਂ ਝਾੜੂਆਂ ਆਦਿ ਦੀ ਨਿਸਕਾਮ ਨਿਰਛਲ, ਨਿਰਵਿਰੋਧ, ਧੜੇਬੰਦੀਆਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਨਿਸਕਾਮ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ , “ਮਿੱਠਤ ਨੀਵੀਂ ਨਾਨਕਾ ਗੁਣ ਚੰਗਿਆਈਆਂ ਤੱਤ“ ਗੁਰੂ ਹੁਕਮਾਨੁਸਾਰ ਨਿਰਵੈਰ ਹੋ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਕਿਸੇ ਭੀ ਮੱਨੁਖ ਦੇ ਪੈਰ ਧੋ ਸਕਣ, ਬਾਹਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਦਿਸਦੇ ਗਰੀਬ ਤੋਂ ਗਰੀਬ ਮੈਲੇ ਕੁਚੈਲੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਵੀ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, “ਸਬ ਕੀ ਰੇਨੁ ਹੋਇ ਰਹੈ ਮਨੂਆ ਸਗਲੇ ਦੀਸਹਿ ਮੀਤ ਪਿਆਰੇ (ਅੰਗ ੩੭੯) ਨੂੰ ਆਧਾਰ ਬਣਾਕੇ ਕਾਰਜ ਕਰਣਗੇ। ਸਮਾਜ ਦੇ ਹਰ ਵਰਗ ਵਿੱਚੋਂ ਦੂਈ ਦਵੈਤ ਦੂਰ ਕਰਕੇ “ਏਕ ਪਿਤਾ ਏਕਸ ਕੇ ਹਮ ਬਾਰਿਕ” ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਖੜਾ ਕਰਨ ਲਈ Happy Earth Unit (ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੋਟੇ ਵਿਚ ਇਕ ਵੀ ਸਿੱਖ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ਓਥੇ ਮਰਜੀਵੜਾ ਬਣ ਕੇ) ਹੈਪੀ ਅਰਥ ਯੂਨਿਟ ਬਣਾਵੇਗਾ।

form 

ਇਹ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੂਰੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚੋ ਦੂਈ ਦਵੈਤ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਧਰਤ ਸੁਹਾਵੀ ਦੇ ਅਸਲ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਹੋਣਗੇ।